وصیت نامه شهید احمد باقری

وصیت نامه شهید احمد باقری

و با سلام به رهبر کبیر انقلاب، حضرت نائب الامام، خمینی، و با درود و سلام بر امت مسلمان و قهرمان ایران، و با تبریک خدمت پدر و مادرعزیزم و همه آشنایان، به خاطر شهادت خودم، که ان شاءالله مورد قبول درگاه ایزد و خالق جهان قرار گیرد و مرا در کنار شهداء قرار دهد.

ای خدای بزرگ تو را شکر میکنم که راه شهادت را بر من گشودی. دریچه ایی پر افتخار از این دنیای خاکی بسوی آسمانها باز کر ی و لذت بخش ترین امید حیاتم را، که همان جان دادن در راه رضایت خودت هست، در اختیارم گذاشتی.

خدایا شکر می کنم تو را که خوف و ترس مرگ را از من گرفتی و لذت شهادت، طعم شیرین شهادت را، بر من نمودی و افتخار چشیدن طعم شهادت را که نصیب همه کس نمی کنی، نصیبم کردی.

ای خاق بی همتا، معبودا، تو را شکر می کنم که دلم را از عشق به دنیا خالی کردی و به جایش، بذر محبت و عشق به خودت را جانشینش کردی.

خدایا، طمعِ بهشت مرا به رویارویِ گلوله های نبرد و عشقِ دیدار معبود مرا بدان وادی سرخ کشاند. خدایا خودت اینها را میدانی و از درد و رازم آگاهی ،اینها را بخاطر کسانی مینگارم، که قلبهایشان مرده است،که معبودشان، همسر و مادر و فرزند و دنیای فانی است. برای آنهایی می نگارم که عاشق مخلوقند و خالق را نمی بینند… آنهایی که اشعه پرنوری بر سرشان می تابد ولی چشم دلشان کور است و آن را بسته اند و ظلمت را پرستش می کنند.

خدایا این کلمات را برای کسانی می نگارم که حقیقت زیبایی چون قرآن را انکار می کنند. برای آنهایی می نگارم که فرشته زیبایی چون اسلام را، که تو برای سعادت و نجاتشان فرستاده ایی نمی بینند، اما شیطان وسوسه گر را که هر وقت به شکلی است چنان در می یابند، که انگار خالقی ندارند و همه چیز را، حتی انسانیتشان را به شیطانِ پول و زر و شهوت می فروشند.

خدایا این کلمات را برای مسلمانانی می نگارم که حرف مخلوق (شیطان) را با جان و دل می پذیرند، اما وعده خالقشان که گفته است “همانا خداوند جان و مال مؤمنين را به بهای بهشت خریداری می کند” قبول نمی کنند.

آری با مخلوق معامله می کند، اما میترسند با خالق معامله کنند

شاید هم میترسند خالق دروغ گفته باشد! ای وای بر آنها که حرف خدا را قبول ندارند.

پدرجان و مادرجان، دستتان رامیبوسم، آخر شما با همین دستها توانستید دومین هدیه را به خدا بدهید. خدایا این هدیه پدر و مادرم را قبول کن و بخاطر این کار از خدا برای شما طلب آمرزش می کنم، به شرط آنکه از دادن این هدای ابه خدا پشیمان نشوید، البته من امانتی بودم نخست در خونهای شما و خدا این امانت را به شما داده بود و شما از خودتان هیچ چیزی نداشتید. مادر؛ خدا به تو شیر داد تا به من دادی و بزرگ شدم. پدرم؛ خدا به شما قدرت داد تا توانستید مرا بزرگ کنید و گرنه خودتان مخلوقی ضعیف هستید و نمی توانید حتی یک تار مو بسازید، پس نگویید فرزند من بود و خدا گرفت، نه این اشتباه است، من بنده ایی از بنده های خدا بودم که در دامان شما بزرگ شدم، ولی زحماتی که بپای من کشیدید را حلال کنید.

همسرم بدی های مرا حلال کن.

خواهران و برادرانم، خواهش میکنم مراحلال کنید. خداوند پدر و مادر همه مؤمنان و مسلمين را رحمت کند و بیامرزد، شما را به خدا و به همه مقدسات قسم میدهم، بعنوان یک انسان و یک مسلمان احساس مسئولیت کنید، که فردای قیامت درنمانید. امام را یاری کنید، اسلام را یاری کنید.

خدا خودش میتواند اسلام را یاری کند و می کند، اما همین اسلام وسیله امتحان خداوند است

والسلام علیکم